Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan, omdat we graag op tijd wilden vertrekken. Hilbert heeft voor de laatste keer broodjes gehaald bij de bakker beneden in het dorp. Désiree vond het leuk om de bakker een kaartje te geven. De bakker zou het kaartje een ereplekje geven op de toonbank bij de kassa. Op de broodjes hadden we de laatste restjes van het beleg wat nog over was. Omdat gisteren het meeste al was ingepakt hoefden alleen de spullen uit de koelkast en uit de badkamer nog te worden verzameld.
Na het ontbijt hebben we afgewassen en het huisje aan kant gemaakt. Désiree heeft nog een stukje in het gastenboek geschreven. Tegen half tien hadden we alles in de auto en het huisje netjes en trokken we de deur voor de laatste keer achter ons dicht.
Toen we de sleutel gingen inleveren bij de verhuurster, hebben we nog een praatje met haar gemaakt. Na een tijdje kwam ook haar man er nog even bij staan. Ook voor deze mensen had Désiree nog een kaartje gemaakt, wat ze erg mooi vonden. Wellicht bewaren ze hem zelf, of ze plakken hem bij de tekst in het gastenboek.
Het was tegen tienen dat we Silbach uitreden. Onderweg naar Enschede kwamen we tussen Dortmund en Münster nog even in de file, bij wegwerkzaamheden. Verder verliep de terugreis even soepel als de heenweg, ondanks het nu een doordeweekse dag was en derhalve meer vrachtverkeer op de straat was.
Goed half één kwamen we bij oma Kuik aan. Op een kwartiertje rijden van haar huis had ze al gebeld wanneer we kwamen, zodat ze kon zorgen dat het eten klaar zou staan als we er aan zouden komen. Zoals reeds vermeld bestond de maaltijd uit andijviestamppot. Oma zou oma niet zijn als er geen stuk draadjesvlees bij was en een “Duitse” worst. Na het eten hebben we nog even een kop koffie gedronken bij oma, alvorens we verder zijn gereden naar huis.
Thuis aangekomen hebben we de auto leeggehaald en wilde Désiree haar computer opstarten om de e-mail te bekijken. Helaas deed de pc niets meer. Hierdoor moest Marc de hele computer opnieuw installeren. Vandaar ook deze blog zo laat online komt.
Voor bij de koffie had Jan, die voor de planten en de post had gezorgd toen we in Silbach waren, een lekkere vlaai in de koelkast gezet. Hij was erg lekker hoor Jan!
Dit was het laatste hoofdstuk van deze blog voor dit moment. Ongetwijfeld zullen we nog vaak op reis gaan, en zullen er dus nieuwe reisverslagen volgen. Wij hopen dat jullie deze blog met plezier hebben gelezen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten