Het laatste statiegeld inleveren,
De laatste restjes eten opmaken,
Ons laatste rondje over de bergtoppen (voor dit jaar!),
De laatste dingen in onze tassen stoppen.
En ons laatste biertje en wijntje met uitzicht over Silbach.
Het was een TOP vakantie om echt van te genieten!!
Vanmorgen is Hilbert voor de één na laatste keer naar het dorp gelopen om broodjes te halen. Als aandenken gaf de bakker hem een notitieblokje met op de voorkant van elk blaadje een leuke foto, met of zonder leuke spreuk. Tevens vertelden ze hem dat hij geen doorsnee Nederlander was, omdat hij wel hield van een dolletje en een praatje, waar vele landgenoten juist alleen het hoogstnoodzakelijke zeggen.
Omdat er vandaag goed weer voorspeld was hebben we een leuke wandeling uitgezocht in de buurt van Schmallenberg, een iets groter dorp op zo’n 25 km afstand van Silbach. De wandeling begon in Niedersorpe. Nog voordat we uit de auto stapten begon het te regenen. Er waren geen buien voorspeld in de ochtend en eerste deel van de middag, maar ze waren er dus wel.
Na een aantal minuten wachten werd het droog en vingen we onze wandeling aan. Vanuit het dal klommen we een heuvel op. Wij kwamen bij een hutje waar drie Nederlanders uit Papendrecht aan een bakje thee zaten. We maakten een praatje, maar de bedoeling was dat we nog een stuk door zouden lopen aangezien we net begonnen waren met de wandeling. Echter toen brak de hemel open, zelfs met een klap onweer.
Aangezien de hut groot genoeg was voor ons allen zijn we er gezellig bij gaan zitten en hebben we gekletst over van alles en nog wat. Toen het opklaarde gingen de andere mensen verder. Toen wij ons echter klaarmaakten om verder te gaan begon het opnieuw te regenen. Omdat we een mooi droog plekje hadden, hebben we nog even gewacht. Uiteindelijk hebben we zo’n drie kwartier in het hutje gezeten.
Toen we twee kilometer verder waren begon het weer te regenen. Dit keer was er geen hutje in de buurt en kropen we dicht op elkaar onder de twee paraplu's die we bij ons hadden. Ook in deze bui zat weer onweer. Omdat we nu geen dak boven ons hoofd hadden was Désiree een stuk angstiger. Zij wilde eigenlijk het liefst terug naar de auto, maar de bui trok over en de lucht werd weer blauw. Toen wilde ze toch de toch weer vervolgen. In de verte bleef het nog lange tijd rommelen, maar wij hielden het wel droog.
Op een gegeven moment hadden we het gevoel dat we de verkeerde kant op liepen. Dit terwijl we toch netjes alle markeringen van G tegen waren gekomen. Désiree kwam met de opmerking dat er onder de G nu een naam van een ander dorpje stond. Wij waren dus per ongeluk verder gegaan met een andere route. We moesten een dikke kilometer terug lopen. Toen we weer op het punt waren waar onze eigenlijke route liep hadden we niet zo’n zin meer om nog de resterende kilometers te maken. Mede omdat we ook nog even wilden winkelen in Schmallenberg. We besloten dus de kortste route naar de auto te nemen. Toen we terug waren bij de auto stond er alweer 10 kilometer op de teller.
Het was nog 5 kilometer rijden tot Schmallenberg. Echter toen we in het dorp waren vroegen we ons even af wat te doen, gezien Hilbert de schoenen en sokken doorweekt had en Désiree niet heel veel puf meer had. Uiteindelijk werd besloten om toch nog een uurtje het dorp in te gaan. Omdat we wel zin hadden in iets warms hebben we bij een lunchroom een kop koffie gedronken, deze keer zonder gebak. Hierna zijn we het dorp doorgewandeld en hebben de dames nog even geshopt. Er waren hier een aantal aparte winkels, waar vooral Jolanda haar hart op kon halen. Désiree heeft nog twee nieuwe shirts gekocht voor de winter. Marc had voor Jolanda een mobiel gekocht als kleinigheidje, en voor Désiree twee eenden ter decoratie van ons toekomstige huis.
Eerst was het de bedoeling om nog even via Winterberg te rijden om daar wat te eten. Het was echter al zo laat, dat we besloten om in Schmallenberg een warme maaltijd te nuttigen. In een gezellig café restaurant, tegenover de plek waar we de auto hadden geparkeerd, hebben we gegeten. Hilbert, Jolanda en Marc hadden een Stoffels schnitzelpfanne. Dit was een “broodplank” waarin een metalen “pannetje” zat waarin het eten geserveerd wordt. Het waren twee schnitzels, met gebakken spek en gebakken aardappelen. Natuurlijk mocht ook de salade weer niet ontbreken. Désiree had een Jägerschitzel met aardappelkroketjes en ook een salade. Het was erg lekker. Tijdens het serveren van de drankjes liet de serveerster twee flesjes bitter lemon omvallen, bijna over de camera van Marc die op tafel lag. Gelukkig ging het net goed.
Na het eten zijn we rustig naar huis gereden, alwaar Marc tijdens de koffie deze blog typt. Jolanda is inmiddels bezig geweest met het inpakken van de tassen, want dit was alweer de laatste volle dag van de vakantie.
Vanavond nog wat restjes uit de koelkast opmaken, en misschien nog een spelletje. Morgen willen we redelijk op tijd hier wegrijden, omdat we dan tussen de middag bij oma kunnen aanschuiven voor stamppot rauwe andijvie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten