Waar we de afgelopen dagen regelmatig wakker werden met een
dichtbewolkte lucht, zag het er vandaag een stuk vriendelijker uit. De
weersvoorspellingen leken dus uit te komen. Dat kwam goed uit want vandaag
staat de langste wandeling van de vakantie op het programma.
Na het ontbijt zijn we redelijk op tijd naar Westfeld
gereden. Vanaf hier begon de Golddorfroute Westfeld, welke ons naar het op één
na hoogste punt van Sauerland brengt, de Kahler Asten. De route zou de eerste 5
á 6 kilometer in het teken staan van het klimmen naar de top. Van zo’n 500 tot
ca. 850 meter. Vanaf de parkeerplaats werd al duidelijk dat het een andere
route zou worden dan de andere Golddorfroutes. Deze gingen altijd over goed
begaanbare bos(bouw)wegen, nu begonnen we meteen met een klim door het gras op
een “pad”. Al snel kwamen we er achter dat we de route in de omgekeerde
richting liepen dan eigenlijk de bedoeling was. Gevolg was dat we eerst via de
Höher Knochen (750 meter) liepen. De aanloop naar de top werd zo uiteindelijk
zo’n 11 kilometer. Tussen de Hörer Knochen en de Kahler Asten zijn we ook nog
weer een flink stuk afgedaald, dus behalve de afstand werd ook het aantal
hoogtemeters groter. Af en toe gingen we over de bekende boswegen, maar er
waren ook stukken bij dat we midden door het bos moesten de berg op. De
routebordjes aan de bomen wezen ons de weg, anders zou je soms niet eens zeggen
dat er een pad ligt.
Ondertussen wisselden open stukken heuvel, dichte bossen en
fraaie vergezichten elkaar af. Volgens de weersverwachting kon er een enkel
drupje water uit de hemel vallen. We hebben het grootste deel van de toch mooi
weer gehad, echter waren er ook (korte) buitjes met regen, hagel en natte
sneeuw. Welke maand zitten we ook al weer?
Uiteindelijk op de top hebben Hilbert, Jolanda en Marc
koffie gedronken bij het café bovenop de Kahler Asten. Désiree had het de hele
tijd erover dat ze graag een kom erwtensoep wilde, echter toen het puntje bij
paaltje kwam leek haar de curryworst lekkerder.
Na een half uurtje te hebben gezeten zijn we weer verder
gewandeld. Na een rondje over de top hoefden we alleen nog maar af te dalen. De
afdaling verliep vooral door redelijk dicht bos. Toen we uiteindelijk weer in
een wat afwisselender landschap terecht kwamen kwam er een buitje opzetten die
het langer vol hield dan 5 minuten. Gedurende een half uurtje hebben we toch
onze paraplu’s moeten gebruiken. Dit mocht de pret niet drukken. Uiteindelijk
waren we tegen zessen weer bij de auto en gaf de kilometerteller 20 kilometer
aan.
Onderweg van Westfeld naar Fleckenberg zijn we gestopt bij
een Gasthof waar we hebben gegeten. Hilbert had een Paprikaschnitzel met
gebakken aardappelen, Jolanda kalkoenfilet met kerriesaus en rijst, Marc een
soort goulash met gekookte aardappelen en Désiree een Champignonschnitzel met
friet. Allemaal hadden we er salade bij, die we zelf mochten pakken van een
buffet.
’s Avonds nog een potje gerummikubt, waarna de dames op tijd
naar bed zijn gegaan. Morgen staat immers weer een redelijk intensieve dag op
het programma, een citytrip naar Keulen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten